+ 161 - 95 | § ¶column Volkskrant
EEN FIJN GESPREK MET EEN WIJZE OUDE DAME.
Wie goed doet, goed ontmoet. Ik ga naar het bejaardentehuis. Met giga-tegenzin, dat wel. Ik ben bang voor de dood. En voor haren uit kinnen en neuzen.Maar ouderen zijn eenzaam. In Japan hebben ze er zelfs een knuffelrobot voor uitgevonden. Als de bejaarde klaagt: 'Ik voel me niet zo lekker vandaag', antwoordt acht kilo staal: 'Waarom rust u niet wat uit?' en rollen robotoogjes heen en weer.
Mijn aftocht naar het bejaardentehuis is niet geheel belangeloos. Mijn doodsangst drukt op mijn levensgeluk. Oudjes kunnen die angst misschien wegnemen, in ruil voor wat sierlijke onbaatzuchtigheid. En me op de valreep van hun leven informeren over het geheim van een gelukkig bestaan.
Ik stel me voor. 'Hai. Ik kom een praatje met een bejaarde maken.'...
+ 46 - 21 | § ¶
VOORLOPIG HOUDEN WE HET OP TANTE NATHALIE
‘Het grote geluk zit in je buik’, stelt de jonge vader. Hij overhandigt me glunderend zijn blakende, pasgeboren zoontje Peer.
Ik baal. Ik was net zo blij met dat onderzoek waaruit bleek dat mensen met kinderen niet substantieel gelukkiger zijn dan die zonder. Krijgen we dit weer.
Ik wilde later altijd kinderen. Maar later is inmiddels nu. En nu weet ik het zo net nog niet. Ik heb mijn dokter gevraagd of ie mijn eieren kon invriezen. Maar zover is de techniek nog niet.
‘Echte onvoorwaardelijke liefde. Die kun je alleen voor je kind voelen. En het is een weergaloos gaaf gevoel’, jubelt de grootste flierefluiter en kinderhater die ik ooit kende. Ik luister niet meer. Het nekje van zijn jonge wolk klapt dubbel. De moeder schiet dierlijk toe. ‘Je moet wel zijn hoofdje ondersteunen hoor’, onderwijst ze. Ze onderbouwt haar stelling met het verhaal van een moeder die met haar dochtertje in een kinderzitje door de harde wind fietste. Het nekje brak. En het kindje was dood...
+ 34 - 22 | § ¶
ECHT WEL NIET GERAAKT DOOR 'WET & WILDE PART 2'
Demente bejaarden worden gelukkig van porno. Dat hebben ze in Denemarken ontdekt. Heel toevallig. Er was een pornofilm op televisie en iedereen in het verpleeghuis werd plotseling rustig en blij. Tegenwoordig zit het zaaltje elke zaterdagavond propvol, en druipt het geluk van de demente oudjes af. Dat zou dan ook bij mij moeten gebeuren, ik vergeet altijd van alles. Behalve mijn gene omtrent een bezoek aan de seksshop dan. Zoiets doet een nette vrouw niet.
Schichtig benader ik erotheek Miranda, bij mij om de hoek. 'Het is net als een karbonade halen bij de slager', spreek ik mezelf bemoedigend toe. En trek mijn ruimzittende pet verder omlaag. Nog lees nog net: '10.000 titels in voorraad! Alle denkbare genres!!' Ik sluip dichterbij, screen razendsnel mijn omgeving, schiet het portiek in en ruk aan de deur. Miranda is dicht.
Een paar uur later ga ik weer op pad...
+ 26 - 31 | § ¶
GESPREKKEN MET EEN ALWETENDE HEER
'Heb je het geluk al proberen te vinden in het geloof?', vraagt de stem aan de andere kant van de lijn.
'Nee, dank u', kap ik snel.
Vroeger was ik enorm into de Here. Iedere zondag fietste ik trouw naar de kerk. In m'n uppie. Ik vond het daar geweldig. En God zó'n aardige meneer. Ik wilde heel graag dat hij hetzelfde over mij dacht. Dat was lastig.
Eerst bekende ik altijd uitgebreid m'n zonden en beloofde beterschap. Maar dan vloog er altijd een klein eigenbelangetje in m'n hoofd. 'Eh... Ik heb morgen trouwens een supermoeilijk proefwerk. Het zou wel heel fijn zijn als ik dat haalde.' Hint, hint.
Daarna kwam onmiddellijk het besef: 'Shit! Dat heeft-ie gehoord!' Excuses. 'Het spijt me. U heeft natuurlijk wel belangrijker zaken aan uw hoofd met al die oorlogen enzo.'
Daarna: 'Misschien gaat ie me nu alsnog een voldoende bezorgen. Omdat ik zo filantropisch ben.' Dan weer: 'O mijn God! Dat heeft ie ook door!...'
Niet te doen, zo'n gesprek met een alwetende heer. Het lukte me niet om onbaatzuchtig te zijn.
Tijdens mijn eerste communie nam ik het me weer voor. Ik zou mijn naasten liefhebben zonder eigenbelang. Zelfs juffrouw Jacobien, die voor mij stond. Ik was daar zo druk mee bezig dat ik niet doorhad dat de kaars die ik vasthield haar bontjas naderde. Juffrouw Jacobien vloog in de fik...
+ 30 - 28 | § ¶
EEN FLOATSESSIE IN EEN OUDE PEUGEOT
'Genieten van het leven, is genieten van het nu' belooft de cd. Ik volg de instructies en ga in kleermakerszit op de grond zitten. Een donkere stem zegt dat ik mijne armen losjes langs mijne lichaam moet laten hangen. Het is een Belg. Die na elke zin twee akkoordjes op zijn ongestemde piano slaat.
Ik kan dat niet zo goed. Genieten van het nu. Ik heb het veel te druk met later, als ik succesvol, geliefd en geslaagd ben. Dat later laat alleen zo op zich wachten. Daarom stap ik over op het nu. En heb ik dus die cd.
'U kunt uwe ogen sluiten. Pling, pling. Aanvaard uwe zelf zoals u bent. Pling, pling. U voelt nu reeds de heilzame werking hiervan. Pling pling. En dat is fijn. Pling, pling.
Ik voel niks en mieter de cd in de prullekesbak en haast me naar het café.
'Ik weet hoe je kan leren genieten van het nu', tipt iemand me daar. 'Een soort retraite waarbij je tien dagen niet mag communiceren. Moet je kijken wat er gebeurt.'
'Dan draait ze door', verzekert mijn beste vriendin de tipgever. 'Die kan nog geen uur d'r mond houden.' Ze raadt me aan te gaan floaten...
+ 34 - 19 | § ¶
LEREN ME BEWUST TE WORDEN VAN LICHAAMSTAAL
Een flirtcursus is de sleutel tot geluk. Want als je iedereen om je vinger kunt winden, boek je - zowel zakelijk als privé - enorme successen. Aldus flirtcoach Mirjam.
'Begin gewoon met een simpele glimlach', oppert ze.
Volgens Mirjam zijn mensen allang blij dat je de moeite neemt. Om een lach te faken. En anders is er wel een hulpmiddel. Het 'Jipmoment'. Je moet teruggaan naar een glorieus moment in je leven en dan komt die glimlach vanzelf.
'Iedereen heeft zo'n moment', zegt de expert stellig. 'Je moet gewoon wat positiever kijken'. Ik zeg dat ik al wat weet. En fake er één.
Volgens mijn coach zijn we nu al een heel eind. Nou moet ik me bewust worden van lichaamstaal. Uit onderzoek blijkt namelijk dat bij een eerste ontmoeting slechts zeven procent van de communicatie via woorden gaat...
+ 31 - 28 | § ¶
SCHOONMAKEN ONDER EEN DEPRESSIEF PLAFOND
Mijn huis moet in therapie want het gaat niet goed met hem. En dus ook niet mij. Aldus Kathryn Robyn, schrijfster van Spiritual housecleaning. De checkvraag volgens Kath: ‘Als je aan het eind van de dag thuiskomt, begroet je huis je dan als een geliefde en biedt het je iets te drinken aan?'
'Eh... nou nee.’
Volgens Kath is de conditie van je huis een foto van de realiteit waarin je leeft. Als je een probleem hebt in je huis, zegt dat iets over een probleem dat je in je leven hebt. Ik hoop dat het niet waar is. Een ex, een tikkeltje depressieve dichter, omschreef mijn huis eens als ‘een wereld waar elk spoor van schoonheid, harmonie en liefde lijkt te ontbreken. Hooguit het trage sluipen van een zinloos sterven’...
+ 30 - 20 | § ¶
EEN KUNSTWERK MET EEUWIGHEIDSWAARDE
Geluk krijg je pas als je kunt genieten van kunst en natuur. Het voorkomt de oneindige jacht op status. Dat stelt althans Alain de Botton. 'Hij kan het weten, want hij heeft ervoor doorgeleerd', zegt een vriendje dat geen zin heeft om alleen naar het Kröller-Müller Museum te gaan. 'Daar komt die liefde voor kunst en natuur vanzelf', bluft hij.
Ik vind vogels maar suf. En kunst geen kont aan.
Maar gun hem het voordeel van wat twijfel.
'Kijk!', wijst hij enthousiast. Ik zie een boomgrote blauwe schep in de bosjes staan.
'Mwah, matig', recenseer ik vakkundig. 'Ik vind zo'n plastic ding een beetje misstaan in de natuur'.
'Ja, daarom is het ook tof. Kunst hoort te verrassen,' volhardt hij.
Ik dacht dat kunst mooi moest zijn...
+ 42 - 20 | § ¶
SPORTEN IS ENDORFINE IS GELUK
Endorfine maakt gelukkig. En sporten zorgt voor Endorfine. Ik haast mij naar de sportschool.
'Wat is de eerstvolgende les?", vraag ik sportief.
'Een Bodyshape Steples', antwoordt een opgepompte spiermassa.
Ik knik begrijpend en dok een tientje.
'Het is wel een les voor gevorderden hoor', zegt de bundel betuttelend.
'No problem', kap ik de zelfingenomen spierkwast energiek af. En vertel dat ik van huis uit een sportief type ben. Wat niet gelogen is. Als kind sportte ik echt heel veel.
'Wat jij wil', grinnikt Spier.
Als ik de zaal binnenkom, staat iedereen al klaar. Strakke broeken, sexy hempjes en een step op de vloer. Ik prop m'n T-shirt in mijn ruimzittende, geleende joggingbroek en kies zorgvuldig een hoek. Die ene rechts achterin. Waar een vrouw met lekker veel last van overgewicht staat...
+ 32 - 18 | § ¶
EEN ANGSTAANJAGEND ADVIES VAN DE DOKTER
'Als je maar gezond bent. Dat is het allerbelangrijkst,' is het gangbare credo bij geluk.
Toch stel ik doktersbezoek altijd uit. Wat mij betreft zijn er twee mogelijke diagnoses: aanstelleritis of ongeneeslijke kanker. Beide hoef ik niet te weten.
'Ach, zolang jij nog kunt praten, is er niets aan de hand', stelde iemand ooit. Ik werd er direct fervent aanhanger van.
Ook toen ik in donker Afrika een reportage maakte over de Minister voor Ontwikkelingssamenwerking. Op dag één voelde ik me al niet zo heel erg lekker. Ik was aan de dunne, en ging na elke hap over m'n nek. Maar om dat nou tegen zo'n minister te zeggen. Ik had in ieder geval te eten. Stoppen met praten deed ik pas op de terugreis. Na een spoedritje met de ambulance belandde ik in het ziekenhuis. Met een levensgevaarlijk en verwaarloosd virus...
+ 24 - 29 | § ¶
GELD EN EEN VANESSA-TRILPLAAT MAKEN GELUKKIG
Ik recycle geen theezakjes, zaag tandpastatubes niet in tweeën, verknip geen versleten hoeslakens tot wegwerpwashandjes en koop Wybertjes niet los. Chique etentjes en taxi's daarentegen.... De maand gaat vaak langer mee dan mijn salaris, zeg maar.
Maar niet voor lang. Vandaag ga ik het onderste uit de kan halen. Ze leggen iemand anders maar in de luren. Ik laat me niet weer afschepen met zo'n lullig bedrag. Nee, noppes, mooi niet.
'En de prijs blijft hetzelfde', besluit de hoofdredactrice.
'Eh... ik vind het wel een beetje weinig', begin ik mijn loononderhandeling.
'Wat zeg je?', vraagt de hoofdredactrice.
M'n hoofd loopt rood aan.
'Is dat niet een beetje...eh... weinig?', verman ik mezelf.
'Nee hoor, dat is niet weinig', zegt zij...
+ 34 - 20 | § ¶
NIKS GEEN 'VROLIJKE BENDE', MAAR STAREN NAAR HET PLAFOND
Ik vond geurtjes nooit zo boeiend. Totdat ik las dat je met geuren je stemming kunt manipuleren. In Japan wordt dat al flink gedaan. Zo verspreiden sommige bedrijven via de airco een geurstof waarvan de werknemers zich 'spontaan' uit de naad gaan werken. En er is een slaapgeurcapsule op de markt. Dat apparaatje spuit een geur in je slaapkamer waardoor je verzekerd bent van een goede nachtrust. Voor de ochtend is er een wekker die, voordat hij afgaat, een verkwikkende geur uitblaast; opstaan wordt een makkie. En anders is er binnenkort wel een ochtendkrantje met een goedhumeurgeur. Ik haast mij naar de aromatherapeute Amanda.
Haar winkel wemelt van de geurtjes. 'Als je tijdens een feestje lavendel in je kamer zet, donderen al je gasten spontaan in slaap, terwijl mandarijn er gegarandeerd een vrolijke bende van maakt', introduceert Amanda me in de wondere wereld der aroma's...
+ 31 - 21 | § ¶
MAATJE 34 IS BIJ HET SHOPPEN OOK NIET ALLES
Volgens kleermaker Valentino word je gelukkig van kleren waarin je het gevoel hebt dat je leeft. De rest moet weg, zegt hij bij Oprah Winfrey. Met pijn in d'r hart gaat de tv- domineetrice door haar klerenkast. Ze stuit op een blauwe jurk van 9500 dollar, die ze tijdens een bezoekje aan het Witte Huis droeg. 'Weg ermee', zeggen Oprah en Valentino als vanzelfsprekend. 'Geen vrouw draagt een jurk een tweede keer.'
Hetzelfde lot wacht een bruin spaghetti-jurkje van 7000 dollar, speciaal gekocht voor de Emmy Awards. Oprah besloot hem op het laatste moment toch maar niet aan te trekken. En daarna ook nooit meer. Eindstand bij Oprah Winfrey: Eén miljoen dollar voor de zak van Max. Niet erg, meent het duo, want: 'Women lóve to shop.'
Ik vind shoppen helemaal niet leuk...
+ 27 - 27 | § ¶
MET BRAD PITT ONDER DE CAMPINGDOUCHE
Een goede nachtrust zorgt voor energie, een opperbeste stemming, een scherp geheugen, creativiteit, een snel reactievermogen, een blakende gezondheid én een goed werkend immuunsysteem. Dat beweren alle slaapprofessoren.
'Ik vind het vaak zo moeilijk om in slaap te komen', klaag ik tegen de slaapprofessor van de Amsterdamse universiteit, prof. dr. Kerkhof.
'Je moet ook eerst je hoofd leegmaken', adviseert hij, 'anders lukt het inderdaad niet.'
Ik zeg dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan. Mijn hoofd houdt niet zomaar d'r kop. Hoe hard ik haar ook toespreek. Ze luistert gewoon niet.
Volgens de slaapprof is dat ook niet echt de manier. Als je zo druk bezig bent met in slaap vallen, val je er niet in. Als je na een kwartier nog ligt te woelen, moet je eruit. Als je niet vrijt of slaapt, hoor je in de slaapkamer niet thuis en moet je in een andere kamer een boekje gaan lezen. Ik zeg dat ik daar dan veel te moe voor ben...
+ 31 - 22 | § ¶
EEN ANGSTIG 'MY WAY' IN DE KARAOKEBAR
Erkenning en applaus staan garant voor een instant geluksshot. Daarom stralen middelpunten altijd. Op naar de Karaokebar, want daar ligt het applaus voor het oprapen. Aldus een aantal van mijn vrienden. Ik ben niet overtuigd. Ik vind zingen eng. Ik kan het ook niet.
Een blauwe maandag zat ik op de toneelacademie. Totdat ik de sterfscène van de tragedie Antigone speelde. 'Hoor eens, straks ga ik sterven', sprak ik steeds wanhopiger, in de hoop op wat compassie van het publiek voor mijn naderende einde. Ik kreeg de lachers alleen maar meer op mijn hand. Vriendelijk doch dwingend werd ik gevraagd de academie asap te verlaten. 'Jij bent het selectiefoutje van dit jaar', verontschuldigden ze zich. En ze zeiden: "Je hebt de lelijkste stem die we ooit hebben gehoord...'