Endorfine maakt gelukkig. En sporten zorgt voor Endorfine. Ik haast mij naar de sportschool.
'Wat is de eerstvolgende les?", vraag ik sportief.
'Een Bodyshape Steples', antwoordt een opgepompte spiermassa.
Ik knik begrijpend en dok een tientje.
'Het is wel een les voor gevorderden hoor', zegt de bundel betuttelend.
'No problem', kap ik de zelfingenomen spierkwast energiek af. En vertel dat ik van huis uit een sportief type ben. Wat niet gelogen is. Als kind sportte ik echt heel veel.
'Wat jij wil', grinnikt Spier.
Als ik de zaal binnenkom, staat iedereen al klaar. Strakke broeken, sexy hempjes en een step op de vloer. Ik prop m'n T-shirt in mijn ruimzittende, geleende joggingbroek en kies zorgvuldig een hoek. Die ene rechts achterin. Waar een vrouw met lekker veel last van overgewicht staat...
'Oké, we gaan even opwarmen!', schreeuwt de juf, harder dan nodig. Iedereen begint spontaan te trappelen. Ik, vrij snel, ook. Ik heb het ritme net te pakken, als iedereen opeens naar rechts gaat. Ik corrigeer vliegensvlug en speer ook naar oost.
'Hoekje!', gilt de juf.
Hoekje?, denk ik. Iedereen maakt een synchrone scherpe bocht naar links. Ook mijn zwaarlijvige concurrente. Met d'r hele gewicht knalt ze tegen me aan. Dikke mensen hebben hele zware botten.
Zonder te zeuren om excuses voor de pletpoging waag ik me ook maar aan zo'n hoekje.
'Squad!', roept de juf als ik er net lekker in zit. Iedereen duikt naar de grond. 'Grapefine!', schreeuwt ze als ik op de grond lig. De rest huppelt naar rechts. 'Repeat!', gilt ze, als ik even een slokje water wil nemen voordat ik zo aan de beademing moet. Iedereen start alweer van voren af aan.
Na zeven repeats heb ook ik hem eindelijk te pakken. Sterker nog. Ik zie mezelf eigenlijk wel auditie doen voor de dansacademie in New York. Fame! I wanna live forever. Lenig als Leroy en Coco slinger ik mijn been in de lucht. I'm gonna learn how to fly. High! Ik maak een giga-professionele Jumping Jack. En verrek slechts een paar spieren in mijn kuit.
Ik zie de juf op me afkomen, waarschijnlijk om wat complimenten te maken, dus gooi ik er nog een schepje bovenop. 'Als je van plan bent ooit serieus te gaan sporten, moet je wel andere gymschoenen aanschaffen', zegt ze. 'Oké', hijg ik, een uitputtingskotsbui onderdrukkend, en kruip snel terug in mijn Fame-identiteit. 'En je moet af en toe even in de spiegel kijken.'
Angstig kijk ik om me heen. Ik durf dat niet zo goed, ijdele dingen doen met getuigen. Razendsnel werp ik squattend een vluchtige blik op mijn spiegelbeeld. Ik zie een bejaard wijf die aan het potloodpoepen is.
'We gaan stretchen', oppert de juf gelukkig. Een kind kan die was doen. Met de benen wijd moeten we op de grond gaan zitten, en dan naar voren buigen. Uit alle macht duw ik mijn lichaam vooruit en weet maar liefst tien centimeter te halen. Trots kijk ik naar m'n concurrenten. Het zwaargewicht naast me zuigt zonder moeite haar lichaam vacuüm aan de vloer.
'En? Was het een beetje te doen?', vraagt de spiermassa als ik de sleutel van de locker inlever en vier pakjes Marlboro ophoest.
'No problem. Morgen weer', kuch ik. Wat niet gelogen is.