Als hij niet al 58 was, zou hij de ideale schoonzoon zijn. Toch roept al die smetteloosheid ook weerstand op: hoe aardig, voorkomend en invoelend is Rik Felderhof echt?
Dat imago.
Villa Felderhof heeft een eigen werkelijkheid die niet dé werkelijkheid is. Er wordt verwacht dat ik als gastheer aardig ben tegen de mensen. Ik ben geen journalist die mensen uitnodigt in een studio. Ja,dan kan ik ook aardig tekeer gaan als het moet. Die mensen gaan na tien minuten weg, ik hoef ze niet eens meer gedag te zeggen. Maar als ik in de Villa een gesprek heb, moet ik nog de hele dag samen door. Samen koffie drinken, samen eten. Dus doe je aardig.
Zou je de geïnterviewde ook in twee uur zonder hem te verwennen bloot kunnen leggen?
Ja, ik kan ook in twee uur een buitengewoon goed gesprek met iemand voeren. Zelfs in drie kwartier. Soms in de lift, en hoe lang duurt dat? Drie minuten als het een hoog gebouw is. Ik denk niet dat de factor tijd bepalend is. Omdat de mensen bij de Villa langer blijven, is het wel makkelijker. Het hoeft niet allemaal worden samengebald, want morgen zijn ze er ook nog.
Hoeveel materiaal hebben jullie gemiddeld om een uur ult te snijden?
Dat valt heel erg mee. We zitten nu op zes of zeven bandjes. Vroeger zaten we op dertien, maar waren de interviews ook veel langer. Alleen, dat mag niet meer zo, lange interviews uitzenden. Dus moeten ze worden verknipt. Dat is jammer. Je moet de hoogtepunten eruit pikken terwijl je niet hoort hoe het gesprek ernaar toe meandert.
Loop je de hele tijd nerveus rond omdat je bang bent dat iemand wat vertelt terwijl de camera er niet bij Is?
Ja. Maar dan leiden we ze meteen af. En als dat niet werkt dan grijp jk in, en zeg ik: 'Dit is prachtig. Zeg het alsjeblieft niet nu tegen me, want ik wil straks spontaan kunnen reageren.. Dat begrijpen de meeste mensen wel. De medewerkers begrijpen ook dat je niet kunt opereren als de dokter er niet is. Dat zie je vaak bij researchers die voordat het interview nog moet plaatsvinden iemand al helemaal fileren. Dat mag dus niet. Als je denkt dat iets een onderwerp kan zijn: stoppen. je hoort researchers zeggen: 'Het was zo mooi, ze heeft gehuild.' Dan denk ik: die vrouw heeft na jaren eindelijk haar verhaal kunnen vertellen, maar dat had voor de camera gemoeten. Niet thuis. Fout, grote fout!
Je doet niet soms net alsof Je Iets voor het eerst hoort?
Ik ben wel zo slim om het een beetje anders in te leiden. En dan komt die ander wel met zijn verhaal, want die voelt wel aan wat ik bedoel. Ik zal niet vragen aan iemand 'Leeft je moeder nog?' terwijl ik net heb gehoord dat die overleden is.
Als je een persoonlijke vraag gaat stellen, geef je je cameraman onder tafel dan een schop, zodat-ie vast kan inzoomen?
Dat gebeurt soms, maar alleen als we met één camera werken. Maar we doen het niet standaard. Ik zit niet voortdurend iemands schoenen kapot te trappen, zo van: inzoomen,inzoomen.
Maakt je hart wel eens een huppeItje van blijdschap als iemand iets verdrietigs vertelt?
Nee, dan is mijn reactie ook eerder verdrietig. Wat erg! Ik denk dat mijn persoonlijke gevoel prevaleert boven: wat leuk voor de uitzending. Anders zou ik het niet zo lang volhouden. Dan zou ik elke keer een truc doen.
Aas je ook nooit op scoopjes?
Nee. Ik heb scoopjes, maar de meeste heb ik niet verteld. Omdat het bijvoorbeeld kwetsend zou kunnen zijn. Echt, ik heb heel wat geheimen. Op band. In mijn kluis. Ook van prins Bernhard bijvoorbeeld.
Die is toch overleden, dus vertel!
Nee, daar wacht ik nog even mee.
Waar wacht je op? 0p je autobiografle?
Misschien. Maar hij heeft mij dat in vertrouwen verteld, dus waarom zou ik dat openbaar maken?
Vind je het niet leuk om verhalen door te vertellen?
Nah, ik zit niet te wachten op een scoop. Stel dat ik dat wel zou doen, dan krijg ik allemaal onrust om me heen. En dan moet ik dat allemaal uitleggen. En ik ben geen journalist.
Wat ben je dan?
Niks eigenlijk...
In een eerder interview noemde je jezelf een portretschilder. Eentje die van pasteltinten houdt en dingen graag mooier maakt. Als er ergens een fabriek staat, hou jij die buiten beeld.
Kijk, ik ben natuurlijk ook een filmer. En dus vind ik een gordijn mooier als achtergrond dan die grijze vlek. Ik wil ook dat de geïnterviewde zichzelf mooi vindt als-ie het terugziet. Je moet de ogen laten glinsteren, niet dof laten worden. Fotograaf Paul Huf was daarin een groot voorbeeld. Die zei: 'Ik wil ze helemaal niet van de verkeerde kant of een nare kant, dat is mijn fascinatie niet. ' Dat herken ik heel sterk. 
Daarmee wek je ook veel irritatie op. Je wordt de koning van liet meeknikken genoemd, en Maarten 't Hart schreef: 'Het is niet dat die man niet aardig is. Hij is juist allemachtig aardig. Ik zit alleen tenenkrommend naar die wufte wenkbrauwen en mierzoete vertoning te kijken.
Maarten wilde anders dolgraag geïnterviewd worden.
Oh, hij schreef in de krant dat je zelfs nog bij hem thuis was geweest om hem te paaien, maar dat hij niet wilde vanwege die mierzoeterigheid.
Dat heeft-ie tegen mij niet gezegd. Hij had last van zijn hart. Maar weet je wat mierzoeterlg is? Met een handtasje in een jurk rond tuttelen. Dat is toch te gek voor woorden? Echt, het is zo makkelijk om kritiek te hebben op anderen. Maar ja... mierzoeterlgheid. Het is niet zo mierzoeterlg. Bovendien: je kunt mij niet beoordelen op mijn interviews want het zijn maar fragmenten.
Wat ik bedoel Is, Frans Bauer is ook aardig, maar hij roept geen agressie op. Het lijkt alsof jouw aardigheid dat wel doet.
Privé zou niemand mij in eerste instantie 'heel aardig' noemen. Dat ben ik niet. lk kan vreselijk zijn. Maar waarom zou ik iemand op tv afzeiken? Waarom moet ik iemand zijn benen onderuit schoppen? Ben ik dan een echte kerel? Het is eerder de frustratie van die mensen die het bijna niet meer kunnen houden. Zo van: hij is wel gelukkig, hij gaat wel lekker op pad en ik moet nog steeds op de pumps van mijn vrouw rondhuppelen; ik zit nog steeds in de regen met mijn sandalen op de fiets links te zijn terwijl hij lachend in een prlvé-jet vertrekt. Ja natuurlijk, dat is ook walgelijk. Ik zou ook boos worden. Wat een erge man zeg! Ik begrijp die woede heel goed. Maar ik denk: blijf lekker schelden, ik stijg op.
Heb je vroeger weleens kikkers opgeblazen?
Nee. Maar ik heb heus wel slechte dingen gedaan. Ik ben aardig recalcitrant.
Wel eens iemand geslagen?
Ja. Ja volledig.
Wie?
Dat was een Duitser, dus dat was dubbel prettig. Die sloeg ik vollédig in elkaar. Omdat die man dacht stoer te zijn omdat hij jonge katjes de nek omdraaide. Om indruk te maken op mensen aan de bar.
En toen, niks gezegd maar gelijk die vuist in het gezicht?
Ja, vol erin. Lekker was dat. Die man zakte helemaal bebloed neer. Heel theatraal, prachtig!
Fantaseer jij weleens over je eigen begrafenis?
Nee, ik vind het niet het meest blijmakende idee. Het is niet bepaald een hilarische gedachte om aan mijn eigen begrafenis te denken. Ik moet trouwens wel begraven worden. Niet gecremeerd. Want dan karameliseer ik. Ik ben te zoet.
Ik begin er een beetje spijt van te krijgen dat ik dat gezegd heb...
Mannen vinden mierzoet heel erg truttig. Maar ik raad het ze aan om het eens te proberen. Vrouwen vinden het heel prettig als je gewoon luistert. En rustig dingen in d'r oor fluistert. De penetratie van de stem is heel heftig als dat goed gebeurt. 
In je nieuwe programma 'Felderhof Visa Versa' ging je onder meer bij Jeroen Krabbé logeren. Bekend is dat hij niet vies is van de herenliefde. Durf je daar dan over te beginnen?
ja, dat wel. Maar dat is niet zo volgens mij. Hij had dertig jaar geleden een verhouding met een jongeman. Dat vind ik heel iets anders dan gek zijn op de herenliefde. Nee, het is eerder een vrouwenman dan een mannenrnan. Ik vind het trouwens ook niet relevant. Wat die man seksueel doet, interesseert me eigenlijk helemaal niets. Tenzij hij erover begint. Of dat het bepalend is voor de manier waarop hij schildert.
Het zou wel spannend zijn. Om daar met zijn vrouw erbij over te beginnen.
Dat vind ik ranzig. Nee, dan zou ik het op een heel andere manier doen. Ik zou zeggen: 'Goh,jullie zijn zo lang samen, ben je nou nooit eens verliefd gewor-
den op een ander?' Maar ik zou niet zeggen: 'Goh, Jeroen houdt ook wel van mannen, heb ik gehoord.'
Heb je nooit zin om een relletje te trappen?
Interesseert me helemaal niks. Als er gekke dingen gebeuren dan gebeuren ze toch wel. Ik ben met Joop Braakhekkë gaan varen, nou dat ging vollédig mis. Gebroken vlaggenstokken, ruzie met zijn vriend, eh...ja, ook over overspel. Zij gingen van alles roepen en dan zit ik er heel rustig bij als gast en dan gebeurt het. Wel gooi ik af en toe wat olie op het vuur natuurlijk. Maar verder laat ik het gebeuren en regisseer vanuit mijn hoek. En zo af en toe zit ik ook te dutten hoor.
Denk je niet voortdurend: heb Ik het?
Neu, de eerste dag niet. Ik zie wel of ik leuke dingen zie voor in het programma. Dat loopt synchroon aan mijn eigen gevoel van: ik wil een beetje vermaakt worden.
Wat beleef jij dan aan interviewen?
Ik hoop dat ik op nieuwe gedachten word gebracht over hoe ik nog leuker, interessanter of blijer zou kunnen leven.
Wat vind jij een goede interviewer?
Op actualiteitengebied Rick Nieman, Paul Witteman en Jeroen Pauw. Frénk van der Linden, dat vind ik absoluut een fenomeen. Die heeft het heel erg door.
En een Ivo Nlehe, die ook nogal kritiekloosheld wordt verweten, bewonder je die?
Ivo Niehe gebruikt praatjes, gesprekjes om zijn item mooi te maken. Die werkt naar quotes toe. Ik vind het een goede programmamaker, maar niet echt een interviewer. Hij is meer gericht op hoogtepunten dan in het samen dansen, met degene die tegenover je zit. Dat de vraag wordt geboren uit jouw antwoord. Dat vind ik het mooiste. Als je vraagt, waar ik blij van word, dan is het dat we als het ware aan het tennissen zijn, dat we lange rally's kunnen maken.
Zijn er ook interviewers waaraan je je ergert?
Nou, zonder namen te noemen...
Ik heb liever met naam...
Nee, dat doe ik niet. Ik ga geen collega's zitten afzeiken. Ik erger me in algemene zin aan interviewers die niet luisteren naar de antwoorden. Maar alleen geïnteresseerd zijn in hun eigen vragen. Of alleen geïnteresseerd zijn in het antwoord dat zij graag willen horen. Dan moet je een ander beroep kiezen.
Is dat programma wat je wilde doen over Nobelprijswinnaars voor de vrede er eigenlljk nog gekomen?
Nee. Puur op kijkcijfers is dat afgeschoten. Ja, om half twaalf 's nachts vonden ze het prima. Kofi Annan, de Dalai Lama, Gorbatsjov, Desmond Tutu, Nelson Mandela, dat zijn toch fantastische mensen om te hebben. En we hadden ze allemaal. Maar goed, ik zit niet op de stoel van directeuren en netmanagers en beleidsmakers en voorzitters en vergaderaars, het zijn natuurlijk een paar honderd mensen die daar over gaan. En iedereen wordt afgerekend op targets, ook binnen een publieke omroep. Men wil scoren. Er komt eerder taart als je de miljoen passeert met je kijkcijfers dan wanneer je een heel goed gesprek hebt gevoerd met iemand.
Ik mag het van je voorllchtster niet hebben over je buurvrouw die in 'De Telegraaf' zegt dat je haar bijna van het balkon hebt geduwd, maar...
Ach nee, dat is helemaal niet waar. Daar heeft ze mijn hulp niet eens bij nodig. Dat is gewoon een verwarde, stalkende buurvrouw. Moet ik daar serieus op ingaan? Ik heb geen zin om me te verlagen tot dat moddergooiniveau. Ik kan er alleen zo kwaad van worden als mensen voortdurend liegen. Dit soort gezeur is de keerzijde van de roem. Ik had liever in de anonimiteit gewerkt dan zo. [Het gaat hierover een, afgelopen zomer publicitair tot De Telegraaf beperkt gebleven, vete met Edith Brinkers, die Felderhof de huur opzegde van zijn onderkomen in haar pand in de Gouden Bocht aan de Amsterdamse Herengracht. Beiden hebben ook onderkomens in Tanzania, waar Brinkers bekend werd door haar samenwerking met wijlen de bekende natuurfilmer Hugo van Lawick]
Dan had je beter bij de radio kunnen blijven.
Ja. Of regisseur kunnen worden. Of iets anders. Ja absoluut. Als ik het over zou mogen doen, zou ik het ook niet meer doen. Daar lever ik alles voor in. Echt waar.
Maar waarom ga je dan niet op het strand van Zanzibar IIggen?
Ik lig al genoeg op Zanzibar. Dat is heerlijk. Daar ben ik wie ik ben en verder niks.
Je woont afwisselend in Amsterdam, Hotel Huis ter Duin in Noordwijk en in je zelf ontworpen viIla in Tanzania. Is het niet eng om daar te wonen qua dieren?
Het kan wel eng zijn ja, maar het is vooral avontuurlijk. Want je gaat op pad, dus je kunt wilde dieren tegenkomen, slangen. En als je een tent opslaat dan is er wel een kans dat een olifant of leeuw langs je tent schuurt. Ja, dat is gevaarlijk. Ik heb het ook wel meegemaakt, en dat is niet prettig. Maar er zijn mensen die pijl en boog bij zich hebben of geweren, messen, je bent niet ongewapend. En ik ben absoluut niet bang. Als er gevaar is ben ik niet iemand die op de achterbank gaat zitten met het hoofd tussen de benen. Als er gevochten moet worden, moet er gevochten worden.
Je bent partner In Felderhof, Dullaert & Dumas Fllm en TV producdes, je hebt de TeleVizlerRIng gewonnen, bent benoemd tot Offlcier in de Orde van Oranje Nassau. Waar ga je nu voor vechten, heb je nog ambltles?
Nou, er komt een tijdschrift. Dat zal men ook wel weer wálgelijk vinden. Het komt met een oplage van 100.000, dat is niet niks. Krankzinnig is het. Er wordt zó veel geld ingepompt. Maar ik vind het heel erg leuk. Ik hou van schrijven. Ik hou van mooie bladen, van mooie fotografie. Dat het behalve diepgang ook ongelooflijk genieten is. Want die combinatie wordt nooit gemaakt. Maar je kan het ook samen doen; op een heel mooi strand op een heel mooie stretcher kun je buitengewoon diepzinnig zijn.
Wat heb je nou geleerd van al die gesprekken dle je hebt gevoerd?
Het belangrijkste is dat je gewoon je eigen gang moet gaan. Dat doe je door niet geïnteresseerd te zijn in wat andere mensen van je vinden. Ik had het er heel toevallig ook over met Jeroen Krabbé. Die man is natuurlijk door het slijk gehaald. Zijn schilderijen deugden niet. Jeroen zegt: 'Nederland is voor mij op slot gegaan voor mijn schilderijen, ik doe het alleen nog maar in Engeland en Amerika. En hij is een van de best betaalde Nederlandse schilders óóit. Iedereen denkt dat het een acteur is die een beetje penseelt. Maar, hij is begonnen als schilder. Hij zegt: 'Dat krijg ik er ook niet in. Ik ben ook in de ogen van de pers een kwal. Ja, ik kan schilderen, ik regisseer, ik acteer, het gaat maar door, het is allemaal te veel voor Nederland.' je moet heel klein blijven, groot mag niet. je moét vallen. Je moét op je bek. Links om of rechts om.