Hij is de uitvinder van ‘rokjesdag’, werd ooit gekozen tot grootste versierder van Amsterdam, en schrijft graag over vrouwen. Maar van zijn reputatie als eeuwige schuinsmarcheerder wil schrijver Martin Bril wel eens af. ‘Ik ben nu verliefder op mijn vrouw dan tien jaar geleden.
’Ben je altijd een knappe jongen geweest?
Nee, helemaal niet. Ik was voor mijn leeftijd heel klein, ik was verlegen, schuw en zat onder de puisten. Ik had een abonnement bij drie bibliotheken, een klassieke boekenwurm dus. Tijdens mijn hele studententijd heb ik maar drie of vier vriendinnetjes gehad. En daarna ook niet bijzonder veel. Vrouwen waren voor mij helemaal niet interessant. Literatuur, muziek, daar ging het voor mij om. Pas toen ik een jaar of dertig was, begon ik vrouwen leuk te vinden. Ik ben een laatbloeier.’
Wat is het grootste misverstand dat vrouwen over mannen hebben?'
Dat mannen weten hoe het moet. In huwelijken die de kracht en het gewicht van de tijd weten te doorstaan, is het bijna altijd de vrouw die beslist. Vrouwen staan met beide benen op de grond, terwijl mannen dromers zijn en altijd de schijn hoog houden. Ook als ze gescheiden in een flatje in Geuzenveld zitten met een zielig matras en een goedkope televisie van de Makro, dan nog weet een man de schijn op te houden. Terwijl hij in het weekend echt met zijn ziel onder zijn arm loopt, hoor. Ga maar eens bij de McDonald's kijken: al die gescheiden mannen met de kinderen die ze even een dagje hebben. Je hart breekt. Vrouwen communiceren makkelijker dan mannen en delen hun dagelijkse dingen sneller met anderen. Die neiging hebben mannen niet. Die willen graag cool en collected overkomen en hebben zoiets van: het is allemaal onder controle. Het gevolg is natuurlijk dat je niks te vertellen hebt. En als vrouwen érgens een hekel aan hebben, dan is het daaraan. Een man die niks zegt. Dat is echt het ergste wat er is. Maar als ik de hele dag al geluld heb en thuiskom, heb ik geen zin om nóg meer te lullen.’
En dan vraagt je vrouw: schat, waar denk je aan?'
Ja. Vrouwen willen hun verhaal doen. En de man denkt aan niks en wil haar verhaal eigenlijk niet eens horen. Dat is het huwelijk ten voeten uit. Als zij vraagt: waar denk je aan?, dan antwoordt hij: aan niks. Geen wonder dat die vrouw na een tijdje denkt: hij denkt aan een andere vrouw! Maar dat is helemaal niet waar. Hij denkt aan niks. Of hij denkt gewoon aan zijn auto. Maar hij heeft helemaal geen zin om daarover te praten. Bovendien, die vrouw ziet hem aankomen. Ah nee hè, niet weer die auto. Dat gezeik ook over die auto. Ik word er gek van! Daarom zijn mannen het liefst samen met andere mannen. Want daar doen zich dit soort problemen nooit voor. Ik heb jaren op kantoor gezeten met mannen. Nou, er is nooit een man geweest die aan mij vroeg: waar denk je aan? Never.'
Wat trekt je dan toch in vrouwen?'
Vrouwen zijn enig, lekker, leuk, geestig en ad rem. Ik vind oudere vrouwen trouwens leuker dan jongere. Mijn eigen vrouw is in haar oudere versie mooier, boeiender, interessanter en aantrekkelijker dan in haar jonge versie. Terwijl ze in haar jonge jaren echt een lekker stuk was. Maar een vrouw die veel weet en het leven kent, is altijd interessanter. Jonge vrouwen zijn nooit een bedreiging voor oudere vrouwen die zich goed verzorgen.’
Is vreemdgaan leuk?'
Vreemdgaan is eigenlijk alleen leuk als je vrouw ook vreemdgaat. Anders moet je er niet aan beginnen. Want ik weet wel dat vreemd gaan heel slecht is voor je relatie.’
Dus daar ben je klaar mee? 'Je weet nooit of je ermee gestopt bent.
Dat is een heel lastig onderwerp natuurlijk, vreemdgaan. Er zullen weinig mannen zijn die dat op een verjaardag waar hun schoonzus bij zit zullen bespreken.’
Waarom gaan mannen vreemd, denk jij?'
Omdat ze willen neuken. Een man wil een shelter, food, pussy and other pussy. Dat is gewoon een instinct, ze kunnen het niet laten. Maar het gaat de man er in ieder geval niet om zijn vrouw te kwetsen. Het meeste vreemdgaan is volstrekt betekenisloos. Maar omdat vrouwen seksueel heel onzeker zijn, is met name dat gezeik met die seks zo'n ontzettend probleem.’
Wanneer moet je je zorgen gaan maken als vrouw? Als je een tijdje geen seks hebt en minder dan drie keer per week vrijt?‘
Als je als vrouw gewoon drie keer per week seks hebt met je man, dan heb je in ieder geval geen probleem. Dat denk ik wel.’
Wat vind je ervan dat vrouwenbladen tegen hun lezers zeggen: als je geen zin hebt, moet je zin maken?
'Vanuit een mannenstandpunt bezien is het toe te juichen dat die bladen dat zeggen. Ik vind ook dat vrouwen beter hun best kunnen doen. Zo moeilijk is het niet en het betekent niet zo veel. Maar goed, het is voor mannen anders. Voor vrouwen betekent seks intimiteit, geven en nemen en warmte. Geilheid ook wel, maar dat staat niet voorop. Bij mannen wel. Voor hen is het gewoon lustbevrediging. Dus daar moet je als stel op een of andere manier een middenweg in zien te vinden.’
En hoe draagt de man zijn steentje bij?'
Open up. Dat heb ik inmiddels wel geleerd. Hoe vaker je zegt dat je aan niks zit te denken, hoe moeilijker het wordt. Vrouwen willen aandacht, vrouwen willen dat je naar ze luistert, vrouwen willen nieuwe schoenen, vrouwen willen lunchen, maar ze willen vooral praten. Nou, dat moet je allemaal doen. Zo werkt het.’
Ben je nu verliefder op je vrouw dan tien jaar geleden?'
Ja, dat denk ik wel ja. Ik vind het wel altijd heel vervelend dat ik geneigd ben om mijn vrouw voor lief te nemen. Ik heb een hele leuke vrouw hoor. Wel heel complex, echt een tough cookie. Ik denk ook wel eens: waarom heb ik niet gewoon een makkelijke muts. Maar moeilijke vrouwen zijn leuker.’
Wat maakt een vrouw nog meer aantrekkelijk?'
Het begint met een kijk op de dingen. Je moet of een totaal andere kijk op het leven hebben, of dezelfde. Alles daartussen kan niet. En je zoekt altijd naar intelligentie, humor en relativeringsvermogen. Ze moet er ook goed uitzien, dat is logisch. Eigenlijk niet te doen; ze moet een hoer zijn, intelligent, een baan hebben, goed kunnen koken en op je moeder lijken. Want mannen houden heel erg van zorgzame vrouwen.’
Als je het vanuit de man bekijkt, ontwikkelen vrouwen zich dus eigenlijk in de verkeerde richting. Ze worden eerder assertiever dan zorgzamer...'
Dat is waar veel mannen van in de war raken, en waarom veel huwelijken mislukken. Het zou stupide zijn om te zeggen dat die ontwikkeling niet goed is, maar het probleem is dat vrouwen aan de ene kant een volkomen logische, vanzelfsprekende en ook terechte behoefte hebben om zich maatschappelijk te ontwikkelen, maar op een zeker moment gefrustreerd raken door de kinderwens. Dat schijnt een diep hormonale behoefte te zijn. En die verstiert alles. Sodemieter nou toch eens op met die kinderen! Kinderen zijn niet leuk, kinderen zijn vervelend, handenbinders, kosten geld, daar is niks aan. Ik ben ervan overtuigd dat je een heel rijk huwelijk kunt hebben zonder kinderen. Veel rijker zelfs dan met.’
Waarom ben je eraan begonnen dan?'
Nou ja, ik ben er gewoon ingerold. Mijn vrouw was op een dag zwanger. Zij wilde wel de zorg op zich nemen, dus zei ik: laten we het maar doen dan. Ik heb nooit iets met de opvoeding te maken gehad. Eigenlijk nu pas. Ik begon het pas leuk te vinden toen ze een jaar of tien waren. Tot die tijd vond ik het echt een ramp. Hoofdzakelijk omdat ik de aandacht van mijn vrouw miste. Dat is ook een belangrijke reden waarom mannen vreemdgaan. Want die vrouw is altijd maar met die kinderen aan het kutten. Om gek van te worden.’
Vind je het wel leuk om dingen van jezelf terug te zien in je kinderen?'
Dat vind ik helemaal niet leuk. Ik zie alleen maar mijn slechte kanten. Mijn oudste dochter van 14 lijkt veel op mij. Die kan zich overal in verliezen. Die is net als ik erg op consumptie gericht. Ik heb zes jaar niet gedronken, maar dat doe ik nu toch weer. En stoppen met roken lukt al helemaal niet. Zelfs toen ik met kanker in het ziekenhuis lag, rookte ik nog. Met cocaïne ben ik wel echt gestopt. Maar die mateloosheid heeft mijn dochter ook. Die gaat roken en drinken, dat wordt nog een heel verhaal.'
Je dochters groeien op in de stad. Merk je dat aan ze?'
Het zijn stadskinderen, echte Amsterdammers. Ik zeg wel eens gekscherend: kom, we gaan in het Gooi wonen of in Drenthe. Ik heb namelijk altijd heimwee naar het platteland. Nou, dan word ik totaal uitgescholden. Sodemieter op ouwe lul, ben je gek geworden?! Het zijn hele assertieve kinderen. Ze zijn totaal anders dan de even oude kinderen van mijn broer. Dat zijn echt van die provinciaalse braveriken. Die zijn met hele andere dingen bezig, praten anders, minder snel, minder gewiekst.'
Dus eigenlijk is de stad voor de ontwikkeling van je kinderen wel goed? Ik dacht altijd dat het platteland leuker was omdat ze dan voor de deur kunnen driewielen?'
Dat heb ik ook altijd gedacht. En ik zie er ook wel voordelen in omdat je ze zo goed kunt beschermen. Maar het is eigenlijk beter voor de ouders dan voor de kinderen. Die willen ze graag opvoeden in een soort Hollandse teneur van in een colonne naar de middelbare school fietsen, met regenpakken tegen de wind in. Je wilt de kinderen de hectiek, de onveiligheid en het gevaar zo lang mogelijk besparen.'
Ben je gaandeweg de rit erg veranderd?'
Je leert dingen. Je wordt ouder. Ik heb jarenlang heel ruig geleefd, maar op een gegeven moment is het ook niet meer te combineren met je werk. Op een bepaalde manier moet je je lezer recht in de ogen kunnen kijken, vind ik. Als je er een heel leven naast hebt waar je niet over kunt schrijven, dan doe je ook jezelf tekort, eigenlijk. Je moet, zoals psychiater Van Dantzig ooit zei, in de waarheid staan, leven met jezelf. Dan word je vanzelf rustig, ook als je zo neurotisch bent als ik. Daarnaast schijnt het ook zo te zijn, dat meiden in eerste instantie op hun vader vallen. Ze zoeken jongens die op jou lijken. Dat is ook wel een reden om een toontje lager te zingen. Anders zitten ze met zo'n schoft als ik. En dat gun je je eigen dochters ook weer niet.
'Het einde van je dubbelleven is dus niet door de liefde voor je vrouw ingegeven?'
Jawel. Ook. Je kunt met iemand trouwen en pas tien jaar later beslissen: dit is mijn vrouw. Je kunt er in groeien, zal ik maar zeggen. Wij hebben vrij vaak op het punt gestaan om uit elkaar te gaan. En ik heb haar ook veel verdriet gedaan, maar we zijn toch nog steeds bij elkaar. Maar waarom blijf je nou bij elkaar? Niet voor de kinderen, want die zijn groot genoeg inmiddels. Ook niet voor de belasting. Of omdat we samen een bedrijf hebben. Maar het huwelijk is toch iets waar je aan begint. Goede tijden, slechte tijden. En je raakt op een gegeven moment aan elkaar gewend. Het is eigenlijk net als met een hond; je raakt ook ontzettend gewend aan een hond. Het is gewoon jouw hond, klaar. Zo is het met een huwelijk ook. Je moet het uitlaten, je moet het verzorgen en je moet ermee spelen, het houdt nooit op.'