25 Nov '05 - 948 W, 2 I - + 36 - 19 BLVD INTERVIEW
'NATHALIE MAAKT VRIENDEN', MET: ROB OUDKERK
Had je vrouw
niet zoiets van: Oh, Robbie! Doe dat nou niet, met een vrouw uit
eten. Dadelijk flap je we er weer van alles uit!Nee. Marieke hoopt, en ik ook, dat het mij echt heeft veranderd.
Wist ze dat je naar de hoeren ging?
Ja.
Wat voor afspraak hadden jullie dan? Hadden jullie een open huwelijk?
De
afspraak was dat we het niet zouden vertellen zolang het niet nodig
was. Marieke en ik hebben al dertig jaar de afspraak: dingen niet
vertellen, is geen liegen. Alleen als de ander ernaar vraagt, lieg je
er niet over.
Hoe wist zij dan dat je naar de hoeren ging?
Daar
vraag je me wat…. Ik denk meer in overdrachtelijke zin… dan moet ik wel
in twintig jaar historie duiken…. Volgens mij is het een keer in een
gesprek met twee vriendjes erbij ter sprake gekomen. Daarna eigenlijk
niet meer.
Dan
kan ik me wel voorstellen dat Marieke verrast was om in de krant te
lezen dat je naar de hoeren ging. Na zo’n derderangsboodschapje.
Het
was geen derderangsboodschapje. Als je afspreekt ‘we vertellen het
niet’, is er wel een risico dat je het een keer in de krant leest.
Waarom ging jij naar de hoeren op de Theemsweg en niet naar de wat luxere hoeren?
In
2000 ben ik in een hoerenbuurt herkend. Ik wou dat ik zo stevig was dat
ik dan kon zeggen: “ja nou? Und?” Maar zo stevig ben ik niet. Ik wilde
niet herkend worden. Dus dacht ik: dan moet je naar zo’n tippelzonde.
Daar stonden trouwens buitengewoon gewone vrouwen hoor, die uit clubs
kwamen of die de huur van ramen te duur vonden. Heroïnehoeren zijn er
op de Theemsweg nooit geweest. Er kwamen wel travestieten. En als je
niet uitkeek, kon je daar behoorlijk intrappen.
Ben
je door de Theemsweg-affaire veel patiëntes verloren? Zo van: die
viezerik zal wel meteen met een eendenbek in de weer gaan...
Precies om wat jij zegt durfde ik vier weken niet naar de praktijk. En
de vierde patiënt, daar moest een spiraaltje in. Nou, dat kan niet door
je oor. Gelukkig was er niks aan de hand. Ik heb ook niks aan haar
gemerkt. Een maand of drie later had ik een patiënte die voor een
nacontrole van d’r eierstokken kwam. Dus ik ben effe aan het voelen of
alles op zijn plek zit, zegt ze: “kwetsbaar is dat eigenlijk voor je,
hè? Als ik nu naar buiten loop en De Telegraaf bel en zeg: “Hij
probeerde me te vingeren”, dan ben je weg. Vond ik zo geweldig dat ze
dat zei!
Over het feit dat je grootvader fout zou zijn geweest
in de oorlog zei je ooit: ‘Nu is mijn moeder gelukkig niet meer de
dochter van die man. Nu is zij de moeder van Rob Oudkerk.’ Dat is nu
ook niet meer zo leuk om te zeggen voor d’r, lijkt me?
Mijn
moeder sprak vorige week de historische woorden: “Had je niet kunnen
wachten totdat ik dood was?” Een hele trieste uitspraak. Daar was ik
totaal van ondersteboven. Mijn moeder was mateloos trots op wat ik
bereikte en ik ben enig kind. Het moet voor haar een hel zijn geweest.
Wat is het meest vervelende moment geweest in heel die affaire?
Twee
weken na mijn afscheid zei Cohen in de Volkskrant: Van mij had hij
mogen blijven. Dat is het enige verwijt wat ik Job nog steeds maak. Als
hij dat gevonden had, had-ie ervoor moeten gaan liggen. Lul! Wat mij
betreft is hij gewoon een lafaard.
Je vrouw is psychiater. Hoe duidt zij jouw naïviteit?Zij duidt mij niet. We hebben gewoon een relatie hoor, ik ben geen patiënt van d’r.
En je therapeut die je na de affaire bezocht?
Naïviteit wordt altijd gevoed door het gevoel dat je onkwetsbaar bent.
Hoe komt dat dan?
Ik
heb er wel een theorie over. Het heeft mij altijd verbaasd dat Lubbers
in zijn derde periode volkomen gestoord raakte. Schroder, de avond van
de verkiezingen, iedereen dacht dat-ie dronken was. Nee hoor, volkomen
gestoord. Melkert, die hand die hij niet aan Fortuyn gaf, iedereen zei:
“incident”. Welnee, er was al jaren iets aan de gang. Er zijn
tientallen voorbeelden van politici die na verloop van tijd gedrag gaan
vertonen dat niet meer door hun brein wordt gecorrigeerd. Ik vind dat
fascinerend.
Heb je in de hele periode na de affaire wel eens gedacht: als ik me over een jaar nog zo depressief voel, pleeg ik zelfmoord?
Nee,
ik ben daar rationeel in. Mijn psychiater heeft dat vrij knap gezegd:
"het is gewoon een rouwproces. Er is iets heel belangrijks van jou
afgenomen op een idioot grote manier, dus jij gaat gewoon een
rouwproces in, het gaat 1,5 jaar duren."
What doesn't kill you, makes you stronger. Wat is het goede eraan geweest?
Het
vervelende is dat al die mensen kort na mijn aftreden zeiden: “je zult
zien, je komt er sterker uit'. Het is dat we geen wapenvergunning
hebben in Nederland, anders waren ze allemaal dood geweest. Intussen
ben ik er wel van overtuigd. Ik wens iedereen toe dat-ie een life event
meemaakt, waar hij zo kapot van is dat-ie wel moet reflecteren op zijn
eigen gedrag. Dat-ie wel moet denken: waar ben ik eigenlijk mee bezig?
Mensen die zoiets hebben meegemaakt, hebben een innerlijke rust
gevonden die ze anders niet hadden gevonden. Het gaat erom dat je je
innerlijke rust vindt, zodat je kunt vlammen zonder zelf in de fik te
vliegen. En ik ben natuurlijk in de fik gevlogen.
