Zeg niet tegen John de Mol: "Met geld smijten kan iedereen." Dan krijgt ie een vermoeide wegtrekker. Het is heus niet alleen zijn geld. Hoe vaak moet hij dat nog herhalen?! Toch is dit de filosofie van zijn kersverse beoogde kijkcijferhit 'De Nix Factor': wedden dat iedereen een ster worden? Met de juiste marketing douw je het publiek tenslotte alles door de strot...
In het kader van een muzikale weddenschap gaat de vakjury op zoek naar zes kandidaten van wie niemand verwacht dat ze kunnen uitgroeien tot iets wat ook maar lijkt op een hype. Mensen bij wie geen spoortje talent is te bespeuren. Zo gezegd zo gedaan. Een muizerig bebrilde tandartsassistente zingt valser dan vals en de jury houdt demonstratief twee kussens voor de oren. "Oh oh oh, wat is dit erg! Jij bent door hoor! En niet repeteren, hè!" De volgende is ene Klaartje. Expres heeft ze een nummer van Céline Dion gekozen. "Want met die uitschieters, daar moet je wel mee de mist in gaan." Het klinkt inderdaad uitermate vals en de jury is in haar nopjes. Geëmotioneerd valt het meisje voor de camera haar vader in de armen: "Ik ben door!"
Om toch iets van afwisseling te krijgen tussen de valszingers, wordt er ook een blik dorpsgekken open getrokken. Zoals Ellen. Deze zeer vegetarisch-evangelisch-ogende boomknuffelaarster ziet zingen als haar lust en haar leven. Als ze een paar dagen niet gezongen heeft, wordt ze bloedchagrijnig. In tegenstelling tot haar kinderen, die van het omgekeerde in een grafstemming raken. Als ze haar levensgrote mascotte aan de jury toont, een plastic koe, is die natuurlijk om. "Dit is top. Ik zie het helemaal voor me. Die Tjeerd Oosterhuis krijgt een wegtrekker van hier tot Tokio. Haha!"
Eigenlijk is er maar één kandidaat die je het echt gunt. Een dikke, lieve Limburgse jongen die zeker niet gezegend is met de X-factor, zingt de sterren van de hemel. En wordt afgewezen. Het maakt hem niet uit, hij heeft zijn best gedaan. Zacht zegt hij tegen zijn vriendin: 'Sorry, ze vonden me te goed." Het dikke meisje valt hem verdrietig in de armen. "Liefje, dat maakt toch niet uit" sust hij haar zoet.
Het schijnt regel nummer één in ondernemersland te zijn. De Gun-factor. De allerbelangrijkste voorwaarde om iets te verkopen, is dat mensen je het moeten gunnen. Maar of de kijker het ome John ook gunt?