DUBBELINTERVIEW
Terwijl ik naar de deur van zijn kantoor loop, zie ik zijn hoofd weerwegduiken in zijn bureaula. Geen idee wat-ie daar te zoeken heeft. Als ik de deur opentrek, komt Lex net met een enorme snuif naar boven. En ziet
mij staan.
'Hoi', zeg ik.
Fragment uit 'Miss America', door Nathalie Huigsloot.
Blvd.: "Nu wij met elkaar spreken, ben je nog bezig met de afronding van je debuutroman Miss America. Wat staat ons te wachten, Nathalie?"
Nathalie Huigsloot: "Een liefdesavontuur. Madelief wordt verliefd op Jasper, die naar New Vork gaat. Ze vindt een baan als producer van Lex, Nederlandse tv-correspondent in New Vork, dus volgt ze Jasper. Het boek gaat over alle avonturen die ze daarna beleeft, zowel in de liefde als bij de televisie:'
Blvd.: "Mischa, klinkt dit als een goed verhaal?"
Mischa Alexander: "Denk ik wel. Ik houd van realistische verhalen en zo te horen is dit behoorlijk realistisch:"
Blvd.: "Je had nog nooit een boek geschreven, waarom nu wel?"
Nathalie: "Het verhaal heeft autobiografische elementen. Ik ben zelf verliefd geworden en naar New Vork gegaan en ik heb voor correspondent Max Westerman gewerkt. Het was een heftige tijd, waarin ik regelmatig mailtjes naar vrienden in Nederland stuurde. Die zijn bij een literair agent terechtgekomen. Dat leidde tot een deal en een boek:'
Blvd.: "Wat was de toon van de e-mails die je naar Nederland stuurde?"
Nathalie: "Vrij hysterisch. In het boek is dat anders geworden, maar je kunt je voorstellen dat de combinatie van iemand met vliegangst, zonder rijbewijs, die slecht Engels spreekt en een veeleisende correspondent confrontaties oplevert. In de liefde loopt het voor Madelief ook niet naar wens."
Blvd.: "We hebben het over een roman en over de realiteit, maar die lijken wel erg veel op elkaar. Het is gewoon een autobiografisch boek, toch?"
Nathalie: "Ik ging naar New Vork en keerde na twee maanden met een koffer vol verhalen terug. Daar maak ik nu een boek van."
Mischa: "De meeste mensen komen vol verhalen terug uit New York. Ik heb er al mijn scripts geschreven."
Blvd.: "Is het een therapeutisch boek?"
Nathalie: "Door het schrijven beleef ik alles opnieuw en dat is soms niet eenvoudig, maar ik heb ook wel eens gehoord dat je geen boek kunt schrijven over dingen die je nog niet hebt verwerkt. Ik probeer wat ik heb meegemaakt gewoon zo grappig mogelijk op te schrijven. Dat werkt relativerend."
Blvd.: "Of het plaatst je buiten de realiteit."
Nathalie: "Dat is waar. Ik heb weinig realiteitszin, maar door het schrijven probeer ik wat er is gebeurd realistisch te maken."
Blvd.: "De realiteit is: je werd verliefd op een man die naar New Vork is gegaan, je volgt hem en krijgt een baan bij Max Westerman. Hij blijkt agressief in woord en gebaar. Alles loopt binnen twee maanden in de soep."
Nathalie: "Dat is de realiteit, die sommigen zullen afdoen als fictie. Maar in het boek staat bijvoorbeeld ook iets beschreven wat ik in Amsterdam heb meegemaakt. Op een avond kwam ik laat uit een restaurant, het had geregend en ik zie slecht omdat ik een lui oog heb en plus dertien. Ik denk over een plas te springen en beland in plaats daarvan in de Amstel. Mensen zullen denken dat ik dat verzin, maar het is gebeurd. En zo is het met meer dingen in het boek."
Mischa: "Mijn eerste film 'All Stars was ook autobiografisch. Die gaat over een voetballend vriendenclubje. Ik baseerde de zes personages op vrienden. In het begin gebruikte ik hun echte naam, maar verwisselde hun beroepen en karaktertrekken. Tijdens het schrijven kom je tot een totale verdichting van de werkelijkheid. Vervolgens gaat de regisseur er ook nog eens overheen. Toch wisten kennissen alle karakters er feilloos uit te halen. De jongens die het zelf zijn, wilden zichzelf liever niet herkennen: Ik beschreef namelijk ook de slechte eigenschappen, kennelijk konden ze dat niet aan."
Blvd.: "Kwam dat door de scherpe kanten aan hun karakter?"
Mischa: "Absoluut. Eerst dacht ik dat het door de aanpassingen van de regisseur kwam, maar toen anderen de personages er wel uit haalden, wist ik genoeg. Het was je reinste verdringing."
Blvd.: "Hoe kwam je terug uit New Vork, Nathalie?"
Nathalie: "Vorig jaar kerst, als een hoopje ellende, kilo's lichter."
Blvd.: "Hoe kwam dat?"
Nathalie: "Ik had zó op mijn tenen gelopen. Op de omslag van Miss America staat een foto van mijzelf als kind: een lelijkerd met jampotglazen. Ik probeerde iets te zijn, wat ik niet ben."
Blvd.: "Hoe moet ik me dat voorstellen?"
Nathalie: "Ik kreeg een baan bij Max Westerman en heb me een slag in de rondte gewerkt. Dat werd van mij geëist, maar ik vond zelf ook dat ik dat moest doen - ik was immers in New Vork, de stad waar iedereen altijd alles kan."
Mischa: "Was je al eerder in New Vork geweest?"
Nathalie: "Nee, nooit."
Mischa: "Zoiets zou ik nooit doen. Ik kijk de kat liever uit de boom. Wat deed je daarvoor, hier in Nederland?"
Nathalie: "Ik werkte bij de productiemaatschappij van Theo van Gogh en Gijs van de Westelaken. Ik was daar eindredacteur en heb er tv-formats bedacht."
Mischa: "En in New York?"
Nathalie: "Daar werkte ik voor de serie 'Max in alle Staten'. Ik deed van alles: van het dragen van het statief tot het regelen van opnamen van lijken die wetenschappelijk onderzocht werden, ergens in Tennessee."
Blvd.: "Zojuist zei Mischa dat hij in de film 'All Stars' zijn vriendenkring beschreef. Jij doet hetzelfde met de mensen om je heen, onder wie Max Westerman, die je Lex hebt genoemd. Hoe vinden zij het dat ze in je boek voorkomen?"
Nathalie: "Dat weet ik niet. Ik weet het alleen van goede vrienden. Ergens schreef ik zoiets als 'mijn beste vriendje Tim', waarop een ander vriendje zei: 'Maar ik ben toch je beste vriendje?' Dat komt wel voor."
Blvd.: "Dat is nog redelijk veilig, maar hoe vindt Max het dat je hem in zijn bureaula laat snuiven, dat hij laptops naar collega's gooit en dat hij door mensen van RTL Duitsland 'der Nazi aus Holland' wordt genoemd?"
Nathalie: "Ik hoop dat hij erom kan lachen. Deze week werd bij 'Shownieuws van SBS6 een item uitgezonden onder het motto: Ex-Collega klaagt Max Westerman aan!' Alsof ik een rancuneuze ex-collega ben die met stront wil gooien. Nee, ik denk dat Max veel situaties zal herkennen."
Blvd.: "Zoals?"
Nathalie: "Hij is een veeleisende baas met hoge verwachtingen. Het gaat er soms keihard aan toe. Zelfs zo dat sommige mensen zich in die tijd afvroegen waar ik mee bezig was."
Blvd.:"Veeleisend, hoge verwachtingen, soms keiharde werksituaties, dat klinkt als een normale zware baan."
Nathalie:"Ik heb met Viola Holt, Pieter Storms en Theo van Gogh gewerkt. Ook veeleisende types, maar bij wat ik in New York meemaakte, viel mijn mond open."
Blvd.:"Want?"
Nathalie:"Het was een extreme situatie. Niet alleen voor mij. Het personeel wisselt om de paar maanden. Toch zou ik het jammer vinden als dit boek wordt gezien als het grote Max Westerman-boek. Dat is het niet. Het gaat over Madelief, die Miss America wil zijn."
Blvd.:"En die - volgens haar omgeving - onoirbare dingen pikt van correspondent Lex. Heeft hij je geslagen?"
Nathalie: "Nee, Madelief niet."
Mischa:"Als jij een klap had gekregen, had je hem dan teruggeslagen?"
Nathalie: "Dat is onderdeel van het verhaal, waarin Madelief zichzelf afvraagt wanneer ze verzet gaat plegen, waar de grens ligt. Ik probeer eerlijk te zijn. Als Lex een cameraman de huid volscheldt, is ze stiekem blij dat niet alles op haar bord terechtkomt. Zo werkt het ook."
Blvd.:"Wat denk jij ervan, Mischa? Het is een roman gebaseerd op dingen die Nathalie heeft meegemaakt."
Nathalie:"Nee, een roman gebaseerd op verhalen die in mijn koffer zaten. Voor een deel heb ik die zelf meegemaakt, ook zijn er dingen aan me verteld."
Blvd.: "Kortom: je schrijft over dingen die zijn gebeurd. Met jou en met anderen."
Nathalie: "Ik heb ook dingen verzonnen. Ik laat Lex op een dromedaris zitten, dat is in het echt nooit gebeurd."
Blvd.: "Daar zal Max Westerman misschien nog wel om kunnen lachen. Ik vraag me af, waarom je erop hamert dat je een liefdesverhaal hebt geschreven over Madelief, terwijl je op je klompen kunt aanvoelen dat dat niet de aandacht zal opeisen. Daarvoor is de vergelijking Max-Lex te sterk en liegen de woorden die je aan hem wijdt er niet om."
Mischa: "Dat is de sensatie en het selling point van je boek. Je grote liefde is misschien tien keer zo interessant, het chaotische karakter van je hoofdpersoon misschien minstens zo hilarisch, toch zal alle aandacht uitgaan naar de bekende Nederlander in je boek. Daar willen we de vuile onderbroek van zien."
Blvd.: "Jij laat die aan ons zien. Dat is een keuze."
Nathalie: "Het is een keuze."
Mischa: "De keuze Max-Lex is heel bewust. Je had hem ook Brian Jones kunnen noemen, van Fox News."
Nathalie: "Ik wilde een kijkje achter de schermen van televisie bieden. Ik had mijn hoofdfiguur ook Jan Klaassen kunnen noemen. Dat heb ik bewust niet gedaan."
Blvd.: "Een kijkje achter de schermen bij Max Westerman. Jij wilt dat wij weten dat achter de Max die wij kennen, iemand anders schuilgaat. Jij beschrijft een manische, agressieve man."
Nathalie: "Ik hoop dat er door dit boek iets verandert. Dat mensen het op dat kantoor iets leuker voor elkaar willen maken."
Mischa: "Als je het boek zonder deze verhaallijn, of met Brian Jones had gemaakt, was het dan nog de moeite waard geweest?"
Nathalie: "Ik werd deze week gebeld door iemand van een blad in Londen, die van het boek had gehoord. Daar is deze Lex totaal oninteressant als bekend figuur, dus ik denk het wel."
Mischa: "Waarom kwam je terug naar Nederland?"
Nathalie: "Ik bleek niet Miss America te zijn."
Mischa: "Was het voor je vriendje belangrijk dat je werk had?"
Nathalie: "Dat was voor mij belangrijk. Ik wilde niet het vrouwtje-van zijn, maar een baan hebben. Bij de televisie in New Vork is dat niet eenvoudig. Ik deed wanhopige pogingen. Ik heb bij Fox gesolliciteerd, een zender met regelrechte rechtse propaganda. Het betrof een baan als verkeersverslaggever vanuit een helikopter. En ik heb verschrikkelijke vliegangst. Dat geeft wel aan hoe belangrijk een baan voor me was."
Blvd.: "Dat vind ik wel mooi. Het zegt iets over je vastberadenheid. Voor jou lijkt het me verschrikkelijk."
Mischa: "Je had ook gewoon een paar maanden niks kunnen doen. Aan de stad wennen, kijken of het iets voor je is."
Nathalie: "Dat wilde ik niet. Ik wilde werken, ik wilde iets te doen
hebben:'
Mischa: "Dat begrijp ik, maar twee maanden is zo kort. Je gaat naar New Vork met je vriendje en binnen twee maanden zit je sterk vermagerd in het vliegtuig terug naar huis. Het is een grote stap. Juist daarom moet je jezelf de tijd gunnen."
Nathalie: "Het was een prille liefde. Ik wilde zelfstandig zijn, over eigen geld beschikken."
Blvd.: "En dat is je gelukt, want je kreeg een baan, hoe ging het vanaf dat moment?"
Nathalie: "Ik heb me door de sollicitatie bij Max heen gebluft. Niet verteld dat ik serieuze vliegangst heb. De eerste keer dat ik met Max in het vliegtuig zat, moet hij zich dood zijn geschrokken. Ik neem altijd oxazepam, een kalmeringstablet, die maakt je zo stoned dat je bij wijze van spreken aan de ramen wilt likken. Ik vlieg wel, maar je moet niet vragen hoe ik arriveer. Op zo'n moment voldoe je niet echt aan het plaatje van een professionele producer."
Blvd.: "Hoe reageerde je baas?"
Nathalie: "Hij zei dat hij het vrij vervelend vond. Later kwam hij er ook nog achter dat ik geen rijbewijs had. Toen werd er lang gezwegen."
Blvd.: "Je kunt iemand ook het bloed onder de nagels vandaan halen."
Nathalie: "Het werd niet gevraagd en zelf dacht ik niet dat het absoluut noodzakelijk voor het programma zou zijn. Achteraf leverde het weer een paar grappige scènes voor het boek op."
Blvd.: "Maar wat doe je jezelf aan?"
Nathalie: "Ik was verliefd."
Blvd.: "Zit er een film in, Mischa?"
Mischa: "Dat hangt ervan af hoe de plot is. Ik zie geen romantische komedie, eerder een film in de traditie van Bridget Jones: een vrouw die aan het worstelen is, op haar tenen loopt. Wat mij intrigeert in het verhaal is de rol van die jongen, voor wie je naar New Vork bent gegaan. Jij kwam 's nachts stuiterend thuis; heeft hij nooit gezegd: 'Stop ermee, ik ben er, we komen er wel uit?'"
Nathalie: "Dat was voor mij geen optie, bovendien was de liefde daarvoor te pril."
Mischa: "Je hebt hem de kans dus niet gegeven. Je bent zo'n bewijzerig meisje."
Nathalie: "Ik - de hoofdpersoon - ben best jaloers, maar wil dat niet zijn. Ik zeg veel niet tegen Jasper, om het hem gemakkelijker te maken van mij te houden."
Mischa: "Wat mij betreft is dat de kern van de film."
Nathalie: "Ik moest van mezelf Miss America zijn."
Mischa: "Wie of wat maakt je jaloers?"
Nathalie: "Ik zie voortdurend andere vrouwen en ik vraag me steeds af waarom hij niet iets met een van hen heeft, in plaats van met mij. Hoe kan hij op mij vallen? Ik spring in grachten!"
Blvd.: "Dat lijkt mij een pluspunt."
Mischa: "Aan het einde van het boek moet je de balans opmaken. Madelief zegt nog steeds dat Jasper de liefde van haar leven is, maar wat was zij voor hem? Wat is de conclusie van het personage Jasper?"
Nathalie: "Ik wilde nu, hij wilde later."
Mischa: "Rouwt Jasper om jou, heeft hij een nieuwe vriendin?"
Nathalie: "We praten over de realiteit, maar het is nog steeds een boek!"
Mischa: "Wat is de tijdspanne in je boek?'"
Nathalie: "Een paar maanden, met flashbacks naar mijn jeugd."
Mischa: "Je doet het zelf ook, hè. Fictie en feiten verwarren."
Nathalie: "Ja..."
Blvd.: "Hoe kwam jij op het idee voor Ellis in Glamourland?"
Mischa: "Het idee kwam van Linda de Mol, zij dacht aan een film over een vrouw die een miljonair aan de haak wil slaan. Ik heb het script geschreven. Vanaf daar krijgt een idee vorm. Zo gaat de vrouw op de cursus 'Hoe sla ik een miljonair aan de haak'. Die wordt gegeven door Joan Collins. Het was een dankbare klus. Het was al zeker dat de film in de bioscoop zou komen, wat bij Nederlandse films normaliter nog maar de vraag is."
Blvd.: "Linda de Mol speelt ook de hoofdrol. Bemoeide zij zich met het script?"
Mischa: "Ja. Ze kon uren doorgaan. Ze is een control freak en ze waakt over haar imago."
Blvd.: "Als er dingen waren gebeurd die niet zo leuk zijn, zou je er dan een boek over schrijven?"
Mischa: "Nee. Ik zuig alles uit mijn duim en doe niet meer aan de werkelijkheid."
Nathalie: "Ik zou over anderen ook nooit zo'n boek hebben geschreven."
Blvd.: "Wat is dan het criterium?"
Nathalie: "Hij ging over het randje, de rest niet."
Blvd.: "En dan mag het?"
Mischa: "Wij zien op televisie altijd die man in die smetteloze broek. Echt Kuifje in Amerika. Ik heb wel eens met hem aan tafel gezeten en hij spreekt iedere zin uit alsof daar achteraan komt: 'Max Westerman, RTL Nieuws, New Vork'. Een ideaal karakter. Dat beeld verandert wel door jouw boek, Nathalie."
Blvd.: "Heb je er ooit een ethische gedachte aan gewijd, of het wel kan?"
Nathalie: "Enorm vaak. Ik ben niet helemáál gek. Met het boek verstoor ik het beeld van Kuifje in Amerika. Maar ik denk dat Miss America het beeld completer maakt. Dat is mijn keuze en daar sta ik wel volledig achter."