Ton Lankreijer, tot voor kort gedurende vier jaar eindredacteur van RTL Nieuws:
"Max is gedreven tegen het fanatieke aan. Hij balanceert vaak op de rand van de waanzin. Max wordt wel eens zelf slachtoffer van zijn eigen waanzin. Ik kan me herinneren dat we eens een half item uitzonden, omdat hij het niet kon loslaten en op tijd naar Hilversum sturen. Hij hield ook niet van kruisgesprekken met de presentator in Hilversum. Ik denk dat het was omdat hij dan niet de volledige controle had over wat er zou gebeuren. Max zorgde voor veel meer onrust op de redactie dan andere correspondenten. Conny Mus is ook een ster, maar dat is een gentleman....
Toch was ik er trots op dat Max bij ons werkte. Hij is vele malen beter en ijveriger dan Charles Groenhuijsen. Die heeft in al die jaren in Amerika alleen maar op zijn rug gelegen."
Uit Miss America: Bij CBS noemen ze Lex The Cloud, omdat hij altijd als een donderwolk binnen komt denderen. En bij EBC Germany spreken ze nooit zijn naam uit. Daar hebben ze het altijd over 'the gay nazi from Holland'. Op ónze redactie durft niemand het woord 'homo' in de mond te nemen. Ik deed dat per ongeluk wel op mijn eerste dag. Toen volgde er een implosie: één van Lex' ogen viel dicht en hij begon met zijn andere been te trekken.
Ton Lankreijer: "Ik kende Max jarenlang alleen maar over de telefoon. Toen ik bij hem op bezoek ging in New York, bleek dat hij ook ontspannen kan zijn. Het was een enorm contrast, hij heeft een gespleten persoonlijkheid. Hoe zijn sociale leven in elkaar zit, weet niemand. Dat deelt hij niet met anderen, daar praat hij nooit over. Misschien heeft hij honderd vrienden, maar dat niemand daar iets vanaf weet. Het enige dat we weten, is dat hij bij zijn ouders logeert als hij in Nederland is. Zijn ouders zijn apetrots op hem, ze zijn zijn grootste fans. "
Marianne Westerman, de moeder van Max: "Toen Max nog op school zat, werkte hij al hard om goeie cijfers te halen. Hij was ambitieus. Op zijn lade wist hij dat hij journalist wilde worden. We zijn allemaal gymnasiasten in de familie. Mijn man en ik hebben vijf kinderen, van wie Max en mijn oudste dochter heel hard werken. De anderen zijn wat makkelijker uitgevallen. Wanneer Max bij ons in Nederland logeert, is er geen moment dat hij niet aan het werk is. Zijn laptop gaat direct open, en hij is de hele dag aan het telefoneren. Ik denk dat Max het van mijn vader heeft, die werkte ook zo hard. Hij had alleen lagere school, maar werkte zich op tot tandarts en later had hij een groothandel in tandarts spullen. Mijn man had ook zo'n groothandeL "Als ik thuis ben, kijk ik altijd op de televisie naar Max. Ik kan hem niet vaak in het echt zien, omdat hij zo ver weg woont, maar op de televisie is tenminste wat, hè. Mijn man en ik zijn erg trots op hem. Vooral omdat Max zijn uiterste best heeft gedaan om er iets van te
maken. "
Uit Miss America: Lex onderschat mensen bepaald niet. Als mijn ex-baas vraagt hoe het mij vergaat, mail ik:'Hij gaat ervan uit dat je veertien mensen tegelijkertijd bent: "Heb je die honderd bandjes die ik heb gedraaid al gespot?" "Die twintig boeken over geloof, dood en patriottisme nog doorgelezen?" "De zestien afleveringen voor het komende jaar al geproduceerd?" "En zijn de festivalagenda's van alle Amerikaanse staten nou nóg niet ingedeeld per maand, stad en thema?!" Mijn ex-baas vindt het erg vermakelijk. Ik niet. Ik mag dan een vrouw zijn en dus een aantal dingen tegelijkertijd kunnen, maar veertien is veel.
Roel Geeraedts, voormalig redacteur bij Max Westerman, nu presentator van Editie NL: "Tijdens anderhalf jaar heb ik twee of drie weken vakantie gehad, maar dat maakte niet uit. Ik snap dat sommige mensen er niet tegen kunnen, maar New York is anders dan Nederland, het gaat er harder aan toe. "
Een anonieme medewerker van RTL Nieuws: "Ik kan on the record echt niets zeggen over Max, dan krijg ik grote problemen. Ter redactie staat Max bekend als een workaholic. Toen het eerste vliegtuig in het WTC-gebouw vloog, belde Max naar de redactie. Hij was zo fanatiek dat hij per fiets zo snel mogelijk naar het WTC wilde gaan, voor een stand-uppie. De hoofdredactie droeg hem op om naar het dak van het CBS-gebouw te gaan, om vanaf daar verslag te doen. Nu zegt Max dat hij blij is dat hij niet is gegaan, het heeft misschien zijn leven gered. "Max staat op de redactie ook bekend als nogal eigenzinnig. Toen ik ooit bij de hoofdredactie meldde dat ik wel in New York wilde gaan werken, raadden ze me dat af. Ze vertelden dat ik waarschijnlijk al bij aankomst op het vliegveld zo'n ruzie met Max zou krijgen dat ik direct terug zou komen. Van Max circuleert op de redactie nog een filmpje. Hij staat op het dak van het CBS-gebouw, en weet niet dat er al verbinding is met Nederland. Hij scheldt de jongen van het satellietbedrijf op zo'n ongelooflijke manier stijf, het was niet te geloven. Dat filmpje wordt gedraaid op feesten en partijen bij RTL Nieuws. Ik heb het gezien op het afscheidsfeest van Jeroen Pauw."
Rick Nieman, nieuwslezer bij RTL Nieuws: "Dat filmpje heb ik wel eens gezien op een feest, het is vrij grappig. Zo is Max. Hij is een geval apart. Hij is denk ik de meest fanatieke man die ik ooit heb ontmoet. Daar gaan nogal wat anekdotes over. Hij kan vreselijk uit z'n bol gaan. Cameramensen hielden het niet lang met hem uit in New York, en redactieleden moesten van goeden huize komen om meer dan zes maanden te blijven. Het moest en het zou gaan zoals Max het wilde. Hij ging door roeien en ruiten. Soms was hij onredelijk, op het extreme af. Zo ben ik ook geweest. Je merkt dat mensen daar lacherig over doen, en er met een grote boog omheen lopen. Volgens mij is hij de laatste jaren wat gekalmeerd, hij is volwassener geworden. "Max zal nooit, nooit, nooit op tijd iets inleveren. Wanneer zijn item om zeven over half acht moet worden uitgezonden, komt het binnen om vijf over half acht. Dat is niet omdat hij te laat is begonnen. Hij is zo perfectionistisch dat hij tot het allerlaatste moment doorwerkt.
Max is erg pietepeuterig met de montage. Max pusht de deadline altijd tot het uiterste randje. Maar iedereen accepteert het van Max, omdat hij zo goed is in zijn werk. Wanneer ik in New York ben, gaan we wel gewoon 's avonds uit. Dan is het gezellig, dan kan hij ontspannen. Het is dan zelfs van: kom op, neem nog een biertje. Wanneer mijn vrouw en ik de volgende dag om een uur of elf wakker worden en Max bellen om hem te bedanken voor een gezellige avond, is hij alweer uren aan het werk. Hij zegt dan alleen: ja ja. Is hij weer helemaal in de werkmode. "
Uit Miss Amerca: Lex draait altijd alles. En ik moet dat alles monteren. En al die ongein spotten. 'Je moet van Lex de gedraaide banden heel gedetailleerd bekijkenen alles letterlijk uitschrijven: leert een collega mij. 'Ik heb eens acht tapes van een uur doorgeworsteld en toen zei Lex bij de montage: "Ik heb een keer gehoest.Op welke tijdcode was dat?" Ik had dat niet opgeschreven en kon van voren af aan beginnen: Die collega heeft altijd wallen onder zijn ogen.
David Behrens, voormalig redacteur bij Max Westerman: "Bij Max heb ik wel eens een stagiair huilend aan mijn bureau daar vertelde dat ik naar Max zou gaan, deinsden ze allemaal terug. Zou je dat nou wel doen, vroegen ze. Door de woedeuitbarstingen van Max willen veel mensen niet meer met hem werken. Max heeft veel producenten gehad. Nu gaat het beter, hij werkt met Henk van der Aa. Dat is een rustige jongen. Max vertrouwt hem, dat doet hij niet zo snel. Henk is een buffer tussen Max en de rest van de redactie gehad, maar huilende stagiairs heb je overal. "
Voormalig eindredacteur Ton Lankreijer: "Max wordt op de redactie door iedereen gezien als een ster, en sterren kunnen zich alles veroorloven. Ik vond dat je een ster mag zijn, maar dat je je ook te houden hebt aan de wetten van Hilversum. Ik was de enige die er wel eens tegen inging bij Max. Verder nam iedereen zijn onhebbelijkheden op de koop toe. Stagiaires gaan met samengeknepen billen naar New York, iedereen weet dat en accepteert het. Max heeft weinig mededogen met mensen die zwakker zijn dan hij."
Sofie van den Enk, liep stage bij Max Westerman van maart tot mei 2004: "Voordat mijn stage in New York begon, liep ik een paar dagen mee op de redactie van RTL Njeuws in Hilversum. Toen ik daar vertelde dat ik naar Max zou gaan, deinsden ze allemaal terug. Zou de dat nou wel doen, vroegen ze. Door de woedeuitbarstingen van Max willen veel mensen niet meer met hem werken. Max heeft veel producenten gehad. Nu gaat het betere, hij werkt met Henk van der Aa. Dat is een rustige jongen. Max vertrouwt hem, dat doet hij niet zo snel. Henk is een buffer tussen Max en de rest van de redactie."
Albertine Piels, liep stage bij Max Westerman van maart tot juni 2003: "Een meisje dat met mij op de School voor Journalistiek in Tilburg zat, liep eerst stage bij RTL Nieuws in Hilversum. Daarna zou ze stage gaan lopen bij Max Westerman. Maar ze was door de verhalen op de redactie zo afgeschrikt dat ze heeft besloten om niet te gaan. Stagiaires die al bij Max waren geweest, waarschuwden me. Als hij begint te schreeuwen, moet je de kritiek het ene oor in en het andere oor uit laten gaan. Max schreeuwde inderdaad. Als hij beelden nodig had voor bij een verhaal verwachtte hij dat je die binnen twee seconden had. Maar zo snel gaat dat niet. 'Godverdomme, schiet toch eens op,' riep hij dan. Ik vond dat het meeviel, na alle verhalen had ik verwacht dat het nog erger zou zijn. "
Een anonieme Nederlandse journalist: "Ik heb ooit een sollicitatiegesprek gehad bij Max. Toen wist ik al dat we geen dikke vrienden zouden worden. Maar ik zou wel nog graag met hem willen werken. Als Max weet dat ik dingen over hem heb verteld, wordt het voor mij moeilijker om nog in New York voor Nederlandse media te werken. Max is machtig. Bij het sollicitatiegesprek werd ik in zijn kantoor ontboden. Hij vroeg me om iets over mezelf te vertellen. Ik begon vrolijk te vertellen wat ik allemaal kon. Eerst liet Max zijn hoofd op het bureau zakken. Toen dacht ik nog dat hij misschien even relaxed aan het luisteren was. Maar toen hij vervolgens theatraal begon te gapen, en daarna met zijn hele lichaam onder het bureau verdween, begreep ik dat het was om aan te geven hoe oninteressant mijn verhaal was. Ik was te verbaasd om te reageren. Daarna vroeg hij me een hele waslijst aan dingen, of ik die kon. Ik kon ze allemaal. Na tien dingen kwam hij eindelijk bij iets terecht wat bijna geen enkele verslaggever kan. Ik dus ook niet. Toen riep Max triomfantelijk, ik weet het nog goed: 'Ach, dat kan mijn oma zelfs!'"
Uit Miss America: De cameraman vertelt dat hij een zeer rustige, vredelievende man is. Maar dat hij er sinds kort achter is, dat hij in staat is tot haten. Hij heeft iemand ontmoet die hij daadwerkelijk tot in het diepst van zijn ziel verafschuwt. En dat is Lex.
Ex-stagiaire Sofie van den Enk: "Max is er niet op uit om aardig te worden gevonden, hij is volkomen op het werk gefocust. Een gemiddelde werkdag duurde van half negen 's ochtends tot zeven uur 's avonds, zonder pauze. Ik at een broodje achter mijn bureau. Het probleem is dat de deadline vroeg op de dag ligt. Wanneer het half acht-journaal van RTL4 in Nederland wordt uitgezonden, is het in New York pas half twee 's middags. Dat is enorm stressen. Als je loopt te aarzelen, kun je erop rekenen dat het niet wordt gewaardeerd. Dan is het van: doe dit, doe dat. Voor beleefdheidsvormen is geen tijd. Als Max aan het monteren is, moet je hem ook niet storen. Toen ik op de computer een keer iets had geschreven, vroeg Max of ik wel wist hoe Word werkt. Maar ik vond het niet erg. Onder grote werkdruk moet je dingen niet te persoonlijk opnemen. Max is niet per se diplomatiek, hij is niet bereid om concessies te doen. Hij wil alles perfect hebben. We maakten een keer een stand-upper op straat. Dat wil Max altijd terugzien. Toen we bovenkwamen, vond hij het licht niet goed. Moesten we weer naar beneden. Toen we de derde keer beneden stonden, was het al tien voor één, vlak voor de deadline. Nadat hij klaar was met filmen, rende Max weg. Ik moest in mijn eentje de camera afbreken en weer mee naar boven nemen. Die camera weegt 20 kilo, en ik weeg zelf 55 kilo. Ik stond daar een half uur te klooien, terwijl allemaal mensen om me heen naar hun lunch liepen. Toen ik helemaal bezweet weer boven kwam, zei Max niet: Sofie bedankt. Ik moest blij zijn dat ze me vertrouwden met die dure camera."
Uit Miss America: Mijn vorige baas leerde me dat televisie maken zoiets is als boodschappen doen. Je bedenkt van tevoren wat je wilt hebben en gaat dat vervolgens halen. Lex koopt de Albert Heijn, gaat alle producten stuk voor stuk proeven en bepaalt dan welke producten hij wil hebben. Een gezond mens wordt daar misselijk van. Maar Lex zegt dat hij het al tien jaar zo doet. En dat hij enorm succesvol is.
Voormalig redacteur David Behrens, nu redacteur bij Editie NL: "Het heeft me geen slecht gedaan om bij Max te werken. Je komt bij de televisie overal voormalige Max-medewerkers tegen, het is goed voor je loopbaan. Max kan je ook aan een baan helpen. Toen ik naar Nederland terugging, bood hij aan om iemand bij NOVA te bellen, dan zou ik daar aan de slag kunnen. Het lijkt me niet verstandig voor de carrière van Nathalie Huigsloot in tv-land om dit boek te schrijven."
Thijs Viguurs, uitvoerend producent van Max in Alle Staten en Max & the City. "Ik vind het gemeen dat er nu een boek over Max komt. Max is een creatief genie, dit heeft hij niet verdiend. Natuurlijk wordt er bij Max wel eens harder gepraat als iets niet lukt, maar zo gaat dat in New York. Mensen die vanuit Nederland naar Max in New York komen, denken misschien dat ze het hebben gemaakt. Max werkt met één producent en één stagiair, maar hij maakt meer items dan de redactie van RTL Duitsland die naast hem zitten, en die zijn met z'n negenen. Als je je aankleedt als Zeeuws meisje, op Ibiza gaat dansen en er een housebeat onder zet, zoals Nathalie Huigsloot deed voor Dance Around the World, en dat een tv-programma noemt - moeten we dat serieus nemen? Max heeft in New York voor haar woonruimte geregeld, haar opgevangen toen ze werd gedumpt door haar vriendje, en nu doet ze dit. Ze exploiteert de beroemdheid van Max. Toen ik Nathalie in New York zag, zei ze meteen tegen me, 'Max zit aan de coke hè?' Nou, als je Max twee biertjes geeft, ligt hij onder tafel."
Harm Taselaar, hoofdredacteur van RTL Nieuws: "Het leven van Max staat in het teken van zijn werk. Max is nooit tevreden. Voor ons is hij een voorbeeld, we laten zijn werk aan anderen zien. Zo is hoe we het willen hebben. Dat filmpje waarin Max op het dak staat te schreeuwen, is een voorbeeld 'van zijn bezetenheid. Als het niet loopt zoals hij wil, gaat Max uit zijn dak. Hij is overigens niet de enige van wie zo'n filmpje bestaat. Van Conny Mus hebben we ook zoiets. Max is niet makkelijk om mee te werken. Als het niet goed gaat, wordt hij boos. En als hij vindt dat iemand zijn werk niet goed doet, stuurt hij hem weg. Dan zoekt hij een betere. Ik vind dat normaal. Ik hoop dat Max nog lang in New York voor ons blijft werken. Ik zal hem niet terughalen."
Miss America van Nathalie Huigsloot verschijnt eind oktober bij Bertolucci.